Tańce etniczne są podróżą nie tylko do Świata wyobraźni, ale również wzruszeń, emocji, marzeń. Zabieram w tę podróż ludzi w różnym wieku, a także o różnym stopniu sprawności. Nie ma barier, ograniczeń. Wszystko jest możliwe przy odrobinie empatii, pomysłowości i wiedzy. Obserwuję, że taniec etniczny i to co się z nim wiąże (wspomnienia z wypraw, poznawanie kultury, zwyczajów innych miejsc na Ziemi, etnicznego rękodzieła itp.) jest również wspaniałą formą odreagowania stresu. Zapominamy o tym co nas boli i zabiera wewnętrzny spokój. Budzimy wyobraźnie i otwieramy się na to co nowe, nieznane, ciekawe,
czasami wręcz fascynujące. To droga do akceptowania własnych słabości, niedoskonałości. Wracając do wspomnień z wakacyjnych wyjazdów, pięknych miejsc, które zwiedziliśmy i ciekawych ludzi, których poznaliśmy częściej na naszej twarzy pojawia się uśmiech. Każdy ma wokół siebie osoby starsze. Niektóre z nich mają problemy z poruszaniem. Opowiedzmy o hawajskim hula czy orientalnych woalach. Pokażmy jak pracują nasze dłonie. Zatańczmy kwiaty, deszcz, księżyc
czy wiatr. Nie musimy wstawać. Opowiedzmy historię rękami na siedząco. Piękna muzyka dopełni całości. Poproście o powtórzenie prostych elementów. To może być ciekawa, wielopokoleniowa zabawa!!!

Zachęcam!
Justyna Kozłowska

Na zdjęciach zajęcia z Arteterapii na bazie tańców etnicznych w Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej