8.12 wtorek, g. 19:00 – zajęcia warsztatowe
Na dzisiejsze zajęcia proponuję kujawiaka
Jest on wg mnie bardzo niedocenianym, i jednocześnie bardzo pięknym i bardzo trudnym tańcem. W opinii nauczycieli tańca kujawiak tańczony w dość wolnym tempie i metrum 3/4, w przeciwieństwie do „rycerskiego charakteru mazura, dawał możność wyrażania polskiego romantyzmu, który poza rycerskością był drugą, nieodłączną cechą Polaków”.
Cechą charakterystyczną dla tego tańca jest tzw. tempo rubato, czyli przesunięcie wartości rytmicznych wewnątrz taktu bez naruszania metrum (które daje bardzo charakterystyczne dla kujawiaka wydłużenie środkowej części taktu), co w połączeniu z wolnym tempem daje kujawiakowi specyficzny charakter.
Komponowana do tańca muzyka kujawiaków narzuca swą rozlewność i liryzm wykonywanym przy niej ruchom tanecznym. „Tańczą posuwiście, wolno, każda para obraca się dookoła z takim spokojem, jaki charakteryzuje kujawskie równiny”.
W tej postaci kujawiak rozpowszechnił się wśród szlachty, a następnie z dworków i dworów przeniesiony do miast nabrał nowych cech i uległ jeszcze dalej idącym przemianom.
Ponieważ w tańcach narodowych, kujawiak najczęściej tańczony jest razem z oberkiem, jako prezentację proponuję kujawiaka z oberkiem w wykonaniu Zespołu Pieśni i Tańca “Nowa Huta” z 2013 roku. Część kroków i figur jakoś dziwnie znajoma, prawda??? 🙂
Pozdrawiam!
Wojtek Magdziarz
zdjęcie: arch. zespołu Krąg